ACILAR Kýþ gelmedi henüz Hava soðuk deðil ama Ayaklarým buz gibi. Ben bir çaresini bulurum Ama yalnýz büyüyen bu aðaç, O aðaca týrmanan þu kedicik Üþüyecek!
Karanlýkta kalmýþým, Bir ýþýk ararým Gözlerim pus gibi. Ben öyle veya böyle Güneþe bakarým, Iþýðýmý yakarým Ama gözleri görmeyen bu aðma Ne yapacak?
Yüreðimdeki sýcaklýðý hissederim. Gönlümü açarým. Hadi Ben anneme sarýlýrým. Ya þu yetimler, Onlar kime sarýlacak?
Yavrum yavrum diye sýzlanýr. Yürekten ve ciðerinin ta içinden! Her sabah bekler yolunu, Umutla… Hala öðrenemedi Onsuz yaþamayý Beli bükülmüþ Þu anne. Kendi sessinden baþka Kime ne diyecek?
Ay ve yýldýzlar pusludur bu akþam, Sanki küs gibidir. Ne yapýyorsunuz orada dercesine Kýzgýndýr. Her gün gelen bu þehitler Yüreðimizi daðlar. Ateþ düþtüðü yeri yakar. Biri sönmeden Gelir baþka bir acý haber. Çok seneler geçti Hala kapatýlamýyor o yaralar Yok devletten baþka devletimiz Sitem edecek!
Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.