Bembeyaz bir düþün kucaðýnda, salýncakta sallanýrken bir o yana bir bu yana,uçuþ uçuþ yüreðinde nice fakirler doyurdun... Kâh güldün ömründe kâh aðladýn o sýcacýk kalbinle,ama hiç vazgecmedin bu yolu sisli kaygan zeminde hayat denen çizgide..çünkü insan olmak bunu gerektirir hiç vazgeçmemek hiç bitmemek ...Daima varým demek! Güzel anlarýn kýymetini bilerek, üzüldüðün kýrýldýðýn günleri ayaðýnýn altýnda çiðneyerek... Umudumuzu hiç yitirmemek, Yaðmurdan sonra ki gökkuþaðýný bekleyerek...mutluluðu si mgelemek, bu olsa gerek.
Bir Elif Miktarý 🍃 Sosyal Medyada Paylaşın:
bir_eliff_miktari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.