AĞLAYAN YÜREK

Aðlýyordu bir yürek, sarsýlarak içlice,
Bir derdi vardý belli, yol etmiþ gözde yaþlar,
Dualara sarýlmýþ, koþup gelmiþ mescide,
Viran bak deli gönlü, yumuþak olur taþlar.

Ta derinden içerden, hüngür hüngür süzülür,
Yanýnda bir teselli, etkilenmiþ heybetli,
Derdin nedir senin dost diye diye üzülür,
Kifayetsiz kalmamýþ, vurmuþ onu besbelli.

Feryadu figan gamla, ahu zar derdi ile,
Hançer saplanmýþ, yara mühür baðlamaz elim,
Bu ahvelde ortaðým, hüznü var bunun çile,
Oturur iken buruk, bu kula dua dedim.

Çýkar iken kafada, sözde deðil öz olsun,
Sardým kalem kaðýda, dua dedim þiirce,
Derdin içine düþmüþ, o can þifalar bulsun,
Yürüdüm yavaþ yavaþ, düþünerek sessizce.

Hangi kapý, kul aðyar ? Yoktur ki onda hayýr,
Hem kendi için þifa, baþkasýna da mana,
Yürekler çorak olmaz, yanacak bir kez baðýr,
Dalacak sevdalara, aþkla þevkle harmana.

Diðergam nedir neci, o baþkasýyla hem hal,
Komþu açken tok olmaz, misal bunun gibidir,
Hallenip toparlanmak düþünmek gerek derhal,
Hissizlik bir sahra çöl, kara kuyu dibidir.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: