İntihar Ederek Sevdim Seni
sen bir bulutun gözlerinden düþerken topraða
ölü bir topraða can verirken buldum seni
sen bir yaðmur damlasý kadar güzeldin
bense yasaklanmýþ bir kara parçasýydým
bu yasaklý þehirde bir þiir çýrpýnýyordu göðsümde
yavru bir serçenin kanadýna tutunarak
ben cehennem kadar yalnýzdým sensiz
cennete aþýk bir þiiri arýyordum
kalabalýk caddeleri adýmlayarak
yalnýzlýðýma mezarlar arýyordum
ölüm yaþam kadar acýmasýz deðildir biliyorum
ama yaþam ölümden daha acýmasýzdýr
ve seni her düþündüðümde
buralara bahar geliyordu
çiçekler açýyor
kuþlar uçuyor
güneþ doðuyordu
çocuklar sokaklarda koþturuyordu
bense pencere önünde onlarý izliyordum
oysa ben ateþle yakýyordum yüreðimi
okyanuslar kadar su döksem yüreðime
yüreðimdeki ateþi söndürecek kadar su yok biliyorum
yaralý bir ceylan kadar çaresizdim
gideceðim kimsem yoktu senden baþka
ama kalacaðým kimsede yok burada
sonra dönüþü olmayan düþlerde kalýyordum
sol yanýma deðen kör bir kurþunda seni arýyordum
gözlerime dokunduðun o ilk gün geliyor aklýma
sesime sesinin dokunduðu bir limana demirliyordum ömrümü
ömrüm bir ömür daha uzuyordu
sanki ölümsüzlük iksiri içmiþ bir çocuk oluyordum
göz pýnarlarým çok yaðmurlu bu aralar
gözlerimi yumsam boðulacak gibi oluyordum
senin yaþamadýðýn bir þiirde
ben intihar ederek sevdim seni
ibrahim dalkýlýç
30.10.2017
23.50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.