Seni Üşüyorum Burada
yüzü çelikten bir rüzgar
dalgalý bir deniz kýyýsý elleri
salkým saçak saçlarý
raks ederken rüzgarda
bir damla suya hasret bir bedeni
bir volkanla yakýyorlardý
þu maviye benzer gökyüzünü
þu yeþile çalan aðaçlarý
þu su rengi sesini
keskin bir býçakla diliyorlar
ve kumdan kaleler yapýyorlar aþklarý
rüzgar estikçe yýkýlýyor
ve sessiz bir sokak
sarý lambalý bir þehir
kirpiklerine düþen kýraðý
hep ihanet
hep siyah
bedeni soðuk radyolarda
eski aþk þarkýlarý çalmakta
ve canýna batan düþ kýrýklarý kadar soðuk bir çiçek aðlamasý
ihanet sevdalar ardýnda bir çocuða sarýlmakta
düþleri ardýnda kalan umudunu sýkýyor bir çocuk
illegal hayatýn kýyýsýnda kalan bir kum tanesi kadar acýmasýz
ve yasak sevdalar biriktirmiþiz umarsýzca
özgürlük kaç mevsim sonra gelir kim bilir
kim bilir kaç þiir gömülür mezarsýz yüreklere
burasý mevsimsiz özlemlerle dolu bir kent
manzarasý yaðmurlu bir pencere önü
böyle yazýlmadý ömür
doðum böyle deðildi
ana rahminde acýlar doðmamalý
elleri kýnalý bir kadýn aðlamasý yüzümde solmakta
hiç tanýmadýðým bir ölüme sarýlýyorum
insanlar sevda düþmaný burada
umut tükenmek üzere
avuçlarým kuruyan nehirler kadar kurak
ve karanfiller kurumakta yüreðimin sen tarafýnda
sen kaç karanfil soldurdun içimde
kaç yaprak düþürdün dalýmdan
ve kaç aðlayan çocuk býraktýn ardýnda
ben burada ölüme sarýlmýþ seni bekliyorum
mevsim kýþa hazýrlanýyor
bense seni üþüyorum burada
ibrahim dalkýlýç
28.10.2017
21.30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.