Yalnızlar Şehri
I
Soðuk bir gece de
Ayrýlýða serilmiþ simsiyah bir çarþafýn ortasýnda
Ölüsü,
Dirisinden kýymetli bir adam
Uzanmýþ boylu boyunca
Gözlerinde
Sihirli kabri geçmiþinin
Ben bir yusuf’um diyor
Uzun menzilli þiirlere aþikar
Bir çocuk aðlýyor ellerinde
Hayat denen sahneden iniyor
Ve
Öpüyor tanrýyý aðzýndan
Inanmak ,
Esrarýdýr diyor yaþamanýn
Doðruluyorum
Ipim kayýyor avuçlarýmýn arasýndan
Kalsaydýn eðer
Sana bir aþký anlatacaktým
Her anýný hüzünlere sürükleyen
Bilmediðim bir dilin aksanýnda
Senin rengine dönmüþ bir aksaklýkta yaþýyorum
Boþver
Kendini hiçliðin kýyýsýna vurmuþ geçmiþi
Duymadýðým dualarýn iþvesinde yaþat beni
II
Sahte bir masalýn
Yorgun günlerinde küçük bir salýncak kurdum ikimize
Dudaklarýmda ýslak akþamlarý ömrümüzün
Yorgunum
Yoruldum sýrtýmda küflenmiþ umutlar taþýmaktan
Oysa her sabah yokluðuna doðardý güneþ
Ve mevsim hep sonbahar olurdu
Geliþini beklerdim ,
Sense hep uzaklarda dururdun
Gelmezdin
Bilirdim ama inatla hep beklerdim
Firar etmiþti ruhum bedenimden
Kan içinde kalmýþ bir özlemdi bu
Bizimse aþka hiç zamanýmýz yoktu
Ve bundandý
Þehirler hep yalnýzlýk doluydu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.