bilmiyorsun ne dense duysan boþluk ses geçirmiyor eþiðe a terkedileni bir bebe aðlasa þimdi sütü aktý akacak duvar taþýyan omuz mutlu kurbanlar hep gülümser o taþ keseni sözler gibi
boþluk bu ciðerleri havasýzlýk nefes alamýyor aðacýn yüksek elleri kabuklarý var gözlerin yosun taslarda üzüm tadý hatýrlat diyorsun göðsüme soðuyup gideni izleri susmadan ayaklarýn rüzgardan ödünç alýnan itikadý siyah saçlarýn güneþ yüzü
bilmiyorum ben anlatýrdým sana fýsýldayan kuyunun çatlayan dudaklara serinliðini kuþ kanadý gelenlerin titrettiðini topraðýn yüreðini nasýl dar boðazlar aþaný mektubat uçurtmalarýn neler gördüðünü bilsem derdim gidip avuçlara geleni
0040
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.