NE DİKEN İNCİTTİM NE GÜLE KÜSTÜM
Otur Gönül otur dinle sözümü
Ne dostu incittim ne dile küstüm
Ýndirin duvardan verin sazýmý
Ne perde incittim ne tele küstüm
Selviye benzerdim dallar için de
Ilgýt Ilgýt estim yeller için de
Allar için deki güller için de
Ne yeþil incittim ne ala küstüm
Yandýkça eriyen bir yað var imiþ
Ceylanýn gezdigi bir dað var imiþ
Gönüldenen yerde bir bað var imiþ
Ne yolu incittim ne yola küstüm
Ahu gözlüm bilki mâildir bu can
Derdine Derman dýr kâildir bu can
Aþkýna müptela cahildir bu can
Ne gönül incittim ne kula küstüm
Kar yaðýnca daðlar bana küstümü
Yagmurla rüzgarla örttün üstümü
Selamete serdim kadim postumu
Ne yeri incittim ne çula küstüm
Çýkar zindanlardan al esirini
Bana bulma aþkýn hep kusurunu
Okudum mecnunun aþk tefsirini
Ne Leyla incittim ne çölü küstüm
Kirpitle özüm den yakýldým bir bir
Diktiðin yerlerden söküldüm bir bir
Yel vurdu dalýmdan döküldüm bir bir
Ne dalý incittim ne yele küstüm
Hasretle yüzüne dönüp baktýðým
Yetmedimi daha senden çektiðim
Deryada göl oldu bunca döktüðüm
Ne gözü incittim ne sele küstüm
Ýlkbahar gelmeden soldu çiçeði
Bir vefasýz girdi yoldu çiçeði
Aþk denen ateþin buysa gerçeði
Ne közü incittim ne küle küstüm
Merhamet kokulu ezel aþkýna
Henüz yeni düþmüþ gazel aþkýna
Gönlü ferman eden güzel aþkýna
Ne diken incittim ne güle küstüm
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.