Bıktım
Býktým güçlü gözükebilmek için çabalamaktan, hiç kýrýlmamýþ
gibi dik durmaktan, baðýra baðýra aðlamak isterken kahkahalar
atmaktan, aldýrmýyormuþ gibi yapmaktan, on dört yerimden
býçaklanmýþým gibi hissederken bile "önemli deðil" demekten
ve önemli deðilmiþ gibi davranmaktan, benim hayalini kurduðum
þeyleri yaþayan insanlara imrenerek bakmaktan, býktým.
Tüm odalarýn kapýlarýný kitledikten sonra, bir köþeye kývrýlýp
korkuyla uyumaya çalýþmalarýmý, Kabuslardan uyandýðým
karanlýk gecelerde arayacak, çaðýracak, sarýlacak birini bulamayýp
güneþin doðmasýný beklediðimi nasýl anlatayým..? Býktým.
Güvenip biraz içimi açtýðým herkesin içimi yaralamasýndan býktým.
Yanýnda biraz çocuklaþtýðým herkesin vurmasýndan bana koca elleriyle,
biraz güçsüzlüðümü gösterdiðim herkesin silahlar kuþanýp durmasýndan
karþýmda býktým. Býktým anlatamadýðým için susmaktan. Tam her þeyi
dökmeye karar verip, vazgeçmekten. Deðiþtirmekten konuyu sevmediðim
bir þarkýyý deðiþtirir gibi. Kimseye bahsedemeyip, içimden atamadýklarýmdan.
Unutabilmek için yalvardýklarýmdan býktým. Sýrtýmdan vurulsamda yok bir þey
geçer birazdan demekten... Býktým ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.