benzemez şiir

-I-

þu senin gözlerin var ya.
gibi’sinden hani;
en çok istanbula benzeyen,
yanlarýn var ya hani:
tepe tepe kaybolan, yokuþ
yukarý çýkan adýmlarýn var ya:
þehrin kalbine deðil,
kalbimin þahdamarýna basan,
sözlerin var ya; darmadaðýn
eden bir yokluðun:
var ya diyorum, hani en çok ve yine
istanbula benzeyen dalgalarýn var,
sert bir rüzgara karþý köpük köpük.
dingin gece vakitlerinde en çok; aþk
kokan yanlarýn var diyorum.
bir vapur düdüðünde hasretler boðum boðum.
tesbih taneleri gibi peþisýra gelen.
çektikçe çekilesi bir hasretin.
hani diyorum ya; istanbul var en çok
sana benzeyen / ve
kendisinden baþka,
hiç bir þeye benzemeyen...

-II-
nasýl bir serenaddýr bu /ve/
yokluðun neye benzer:
hangi enstrümanlarýn eþliðidir bu.
yine kendisinden baþka,
hiç bir þeye eþlik etmeyen.
âh, sensizlik; /ki/ en çok
kemana benzeyen sesi vardýr:
’gözlerin’ diyorken sana,
en çok sözlerin takýlýyor aklýma.
hayýr, hayýr;
gözlerin midir dalgalara karýþan / yoksa
kýz kulesine nazýr yaþlý gözlerim midir,
gözlerine karýþan gözlerim...

-R-
kendisinden baþka bir þeye benzemiyor bu þehir /ve/
sen bir istanbul olup gözlerimde,
benzemiyorsun kendinden baþka hiç bir þeye...
adýmlarýmý soluyor bu þehir,
bastýðým her yerde ayak izlerinle sen,
sert bir rüzgarda soluk soluk ciðerime doldurduðum,
istanbul gibi’sin...
bir vapur düdüðünde açýyorum gözlerimi:
bu þehrin koynunda nasýl uyunur biliyorum.
koynun sanýyorum;
istanbul yeditepe sen kokuyor...

-III-
istanbul; hayatý(mý)n bahanesidir,
içinde muhakkak aþk varsa...

15.mayýs.2007
mustafa nazif

foto: mustafa nazif



Sosyal Medyada Paylaşın: