Ben ki cehennemi dünyada gördüm.
Ben ki bu hayatý diþimle týrnaðýmla ördüm.
Belki gerçeklere dilsiz saðýr ve kördüm
Hayatýn her anýnda vuruldum bir yerimden.
Kanayarak sevdalardan oluk oluk kan aktým
Canýna yandýðýmýn dünyasýnda her gün ölmekten býktým.
Yaðmur misali feleðin güllesi.
Bitmedi ömrümle ecelin hüllesi.
Ben böyle böyle insanlýktan çýktým.
Günübirlik heyecanlara veresiye gülmekten býktým
Canýna yandýðýmýn dünyasýnda her gün ölmekten býktým.
Soðuk Odalar da buz tuttum yalnýz üþüdüm hep.
Önce bedenimi sonra kafayý Üþüttüm.
Ömrümce sýcak bir yuvanýn özlemini çektim
Hiç Haketmedim Ömrüme biçilen bunca cezayý.
Zayýftý tutsaktý bedenim
Biten Ümitler oldu kefenim.
Umudumu geçen günlere bölmekten býktým.
Canýna yandýðýmýn dünyasýnda her gün ölmekten býktým.
Hayatýn hoyrat Rüzgarý tutup kolumdan
Zor kullanarak zorla çýkardý yolumdan.
Tanrý bile vazgeçtiyse yarattýðý kulundan
Kul canýndan cayarsa vebali yoktur.
Güya ben de bir Ýnsanoðlu sevip mutlu olacaktým.
Batan her Güneþin ardýndan azalarak
Karanlýðýn koynunda gemileri yaktým.
Biten her güne bir hayalimi býraktým.
Olmayacak dualara amin diyerek üzülmekten býktým.
Canýna yandýðýmýn dünyasýnda her gün ölmekten býktým.
Duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.