Hüzün yýðmýþ bahçelere mevsim göçe hazýrlýkta
Vakit kalbe d’okunuyor biraz munis çokça bezgin
Nal sesleri ovalarda, ömür gider dolu dizgin
Kulaklarda uðultusu dilde naðme aðýrlýkta
Yorgan döþek Fasl-ý hazan yaygý sermiþ cografyaya
Nakþý gülistanda zemin; yaprak sarý, toprak nemli
Görünüþ perde aslýnda umut yürekte önemli
Saba rüzgârýnda kuþlar uçar gider insan yaya
Daðlarda yaban daðýlsa, denizlerden çekilse kum
Günler kýsalsa durmadan, çekse aylar uzun veda
Tesellisi gam mý olsun kýþtan soruluyor vefa
Güzü bürüdüyse sükût, bahar yeþermeye mahkum.
Nezahat YILDIZ KAYA