ANADOLU ŞEHRİ

Anadolu’nun güzelce bir þehri,
Þimdilerde yine az bulunsa da.
Yaþayanlar burada çok erdemli,
Hayýrsýzlarý bulunur olsa da.

Bu þehrin eskiydi bir mahallesi,
Yollarý sokaklarý oldukça dar.
Birbirini tanýr hep ahalisi,
Güler yüzlü,güzel insanlarý var.

Acýlar,sevinçler hep paylaþýlýr,
Bu eski ama güzel mahallede,
Yine zorluklar beraber aþýlýr,
Bütün insanlarý verir el ele.

Düðün olur,düðün sanki herkesin.
Mutluluk yaþanýr bütün her evde.
Görünmezsen sorarlar hep,nerdesin,
Eksiklik duyulur o gönüllerde.

Cenaze olur,her evde vardýr yas,
Bütün mahalleli hemen hisseder.
Gözler hüzünlenirken dökülür yaþ,
Acýdan herkes olur hep hissedar.

Mahallede askere uðurlanýr,
Kýnalar yakýlýr bütün ellere.
Asker hatýrasýný anlatýrlar,
Vatan sevdasý dolar gönüllere.

Bir evde birileri hasta olur,
Hepsi birden oluvermiþtir doktor.
Anlatýr hangi otlar þifa verir,
Ziyaretler kesintisiz olur.

Karý koca arada kavga eder,
Duyulur dýþardan yüksek sesleri.
Ýhtiyarlar müdahale ederler,
Hemen kesilir içerde sesleri.

Þimdi apartman oldu hep þehirler,
Betonlaþtý kaldý çoðu gönüller.
Apartmanda kimseyi tanýmazlar,
Birbirinden uzaklaþtý hep eller.

Eskiden küçüktü,yan yana evler,
Ama mutlu yaþardý, hep insanlar.
Þimdi çok yükselse de gökdelenler,
Alçaldý bütün insani deðerler.


Sosyal Medyada Paylaşın: