Öyle bir derde düþtün ki yazdýn fermanýný, Yaradana þükür verir elbet dermanýný, Ömür dediðin hayat çeþmesinden hýzla akar, Doldurmaya kalk kaçýrýrsýn kervanýný.
Bir cehalet uðruna ömrünü feda ettin, Sen içeride yandýn, dýþarýda da yaktýn cettin, Zaman dediðin kabus týk týk diye atar, Ardýnda býraktýklarýný yýllarca beklettin.
Öyle bir duygu ki yakar kardeþ sevgisi, Özgürlüðü yaþasa bile mahkum olur hepsi, Hayat dediðin sevenlerini acýtýr, yakar, Anam son deminde, ister baðrýna bassýn seni.
Zafer Özcan-(27.10.2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.