ÖYLECE YÜRÜYORSUN

yalnýzsýn,
yýkýlmýþsýn,
þaþýrmýþsýn!...
sözcükler baþýboþ dolaþýyor zihninde.
yüreðin infilaka hazýr,
gömülü bir mayýn
göðsünde.
aðulanmýþ damarlarýn,
zakkumlar açýyor yüzünde.

avazýn çýktýðý kadar
baðýrmak geliyor içinden
gecenin sessizliðine,
çaresiz susuyorsun.
pusulasýz adýmlarla,
öylece yürüyorsun...

yalnýzsýn,
yýkýlmýþsýn,
þaþýrmýþsýn!...
kalbin hayallerinin enkazýnda
can çekiþmekte,
göðsün sýkýþýyor,
nefesin kesilmekte...

zihnin kavramlar kargaþasýnda,
düþüncelerin çapraz sorguda,
kelimelerinse,saf deðiþtirip
kavgaya tutuþmakta,
kýrbaç ýslýklarý çýnlýyor kulaklarýnda...

ne gökdelenlerdeki
hoyrat bakýþlarýn,
ne de
biçare sokaklarýn farkýndasýn,
dost kim,
kim düþman?
bilmiyorsun...
kalleþ pusularýn ortasýnda,
bir sen bir de gece,
öylece yürüyorsun...

içinde depreþen sorular...
cevabý var biliyorsun,
suskun ve kýrgýn,
öylece yürüyorsun...
Sosyal Medyada Paylaşın: