SABRIN ÇİLESİ...

Alev akþamlarý sardým gönlüme,
Ruhumu kemirir bir kanlý kasvet...

Muhabbet ehlinin yollarý þaþtý,
Bir Allah dostudur bilinmez hasret...

Aðuþumu açtým kýbleye doðru,
Ya Rab bizi iyiler ile haþret...

Öfke girdabýnda boðulma gönül,
Nefsi yere sermek bir büyük nusret...

Muhabbet baðýnýn gülleri öksüz,
Onlara kavuþmak bilmem ne kýsmet...

Hicran acýsýný tadan gönüller,
Vuslat hasretinden beklerler davet...

Sabrýn kendi acý meyvesi tatlý,
Sabrýn sonu kurtuluþa bir avdet...

Dünya sevgilerle huzur bulacak,
Dertler tufan olsa ;yinede sabret...

Sabýr mümine zýrh,düþmana çile,
Þeytaný azapta býrak ta kahret....

Gönül yüceleri kollar ,hep ister;
Yavan ekmek yesin sen ona emret...

Düþman sillesini alsýnda gelsin,
Sen sabýr daðýnda onlarý mahvet...

Sabýr; tövbelerin nazlý bir gülü,
Yýkýlsýn yerlere dökülsün þehvet...

Bülbül senin baðýn dikenli çalý,
Karþýlýksýz sevgi kanlý esaret...

Bülbül ötme artýk güller aðlýyor,
Hicraný yenecek nerde o savlet...

Gönül çeraðýmý söndürdü bir el,
Gözlerde boðuldu tatlý bir sohbet...

Güneþ kan rengini aldý aðladý,
Ukba ’dan gelecek o yüce davet...

Musa DOÐRUER(TESLÝMÝ)
26 EYLÜL 2015



Sosyal Medyada Paylaşın: