Peynirden Bir Şehir Yaptım Farelere
cinatlı
Peynirden Bir Şehir Yaptım Farelere
Peynirden Bir Þehir Yaptým Farelere
Bundan böyle iyilik etmicem insanlara
Türküde söylemicem çiçeklere
Güvercinlere küstüm
Et vermicem kedilere
Hiç sevmedim besteyi
Tavþan diþli emineyi
Arap kadriyeyide sevmedim hiç
RE ‘ leri söylemeyen meleði
Hiç sevmedim emeli
Japon tipli haceri
Elma yanaklý çiðdemi
Mýzýkçýlýk yapan özlemi
Bundan böyle iyilik etmicem insanlara
Kanatlarýný kýracaðým þu ukala kelebeðin
Ve aðzýna biber süreceðim
Þu výraklayan kurbaðanýn
Hiç sevmedim elifi
Çýt kýrýldým ayferi
Sümüklü ferideyide sevmedim hiç
Ve þu asýk suratlý müjdeyi
Bundan böyle iyilik etmicem insanlara
Bir Pazar yeri kuracaðým bitlere,pirelere
PEYNÝRDEN BÝR ÞEHÝR YAPTIM FARELERE
Kasap dükkanlarý açacaðým kedilere, köpeklere
Apartman yaptýrýp bütün gorillere
Ayný apartmanda misafir edip filleri
Uçaklara bindireceðim geyikleri
Asfalttan bir yol yaptýrýp zürafalara
Maymunlara ayýracaðým üstgeçitleri
Modern metrolara köstebekleri yerleþtirip
Boðaz köprüsü yaptýracaðým, tavuklara
Galata kulesini horozlara verip
Mercedeslere bindireceðim tüm ördekleri
Bundan böyle yýlanlar binecek vapurlara
Banliyölere ayýlar
Sýnýfta kalsýn artýk bütün çocuklar
Adýný söylemeyi unutsun karanlýkta uyuyan bir baykuþ
Kuduz aþýsý yapýlsýn çakallara
Çöplüklerden bir yer açtým kara sineklere
Aç kalmasýn artýk
PEYNÝRDEN BÝR ÞEHÝR YAPTIM FARELERE
Yüzümü iþgal etmesin diye asýk suratlý kýzlar
Tüm dünyayý da onlara býraktým artýk ben
Ve ben çýkmaya hazýrým muhteþem yolculuða
Ey suratsýz insanlar!
Güneþi ayý yýldýzlarý da size býraktým
Mavi bir gül taktým saçlarýma
Kimsenin olmadýðý bir diyara gidiyorum
Eþsiz ve de dostsuz gidiyorum
Biletsiz ve de pasaportsuz gidiyorum
Ýnsanýn insana dost olmadýðý her diyarda
Saklasýn baþýný etek altýnda hýyarlar
Domatesler daha da kýzarsýn utancýndan
Farkýnýz mý kaldý kapkara patlýcandan
Fasulyeden, pirinçten, mercimekten
Ben ki düþtüm karanlýða
Eylül dolusu takvimlerden
Ýþte bu yüzden hiç sevmedim insanlarý
Çocuklarý sevmedim
Öðretilmemiþ gayesi yaþamanýn
Bir karganýn peþinden koþturulan
Amaçlarýn,
Körlere bir hayat çizerken,
Fotel þapkalý uþaklar
Güneþli günler yasak edilirken bize
Býrak saçlarýný daðýtsýn
Küçük bir kýz salýngaçlara
Biz bedir akþamlarýna yolcuyuz sevdiðim
Dað aralarýnda dinlensin
Muzdarip yolculuðu sevgililerin
Taþýmazsa taþýmasýn yükümüzü gün
Ey rüzgar uðulda kulaklarýna saðýrlarýn
Tenimin rengine tekrar siyahlar düþmeden
Her mevsimi daðlarda erit ey firari aþkým
Þifresi bozulsun oyuncak bebeklerin
Güneþe merhaba desin saçlarýna ay ýþýðý ören bir genç kýz
Ve hubeybi aþklara
Yasak çizmeden güz çizmeleri
Saðýr kaldýrýmlar çatýrdamalý
Ayak seslerimizle,
Sadece hýrsýzlarýn yeri olmamalý karakollar
Bir diþimiz kýrýlmalý
Yahut burnu kanamalý birimizin
Sürgüne gitmeli bir memur
En ücra köþesine yurdumun
Dört duvar arasýnda karný yarýlmalý düþlerin
Ve daraðaçlarý kurulmalý bizim için
Elini kýrmalý marangoz
Çivi çakarken tahtasýna tabutumuzun
Yumruklar sýkýlmalý
Oyun oynamayý býrakmalý parklarda çocuklar
Leþ kargalarý ürkmeli
Sesimizin madeninden
Sýcacýk kaným ýslatmalý her sayfasýný neþriyatlarýn
Güneþi fotoðraflamalý namlular her kuytu karanlýða
Çekilsin yolumdan mercimek baþlý insanlar
Ben yýldýzlarýn saçlarýný örmeye gidiyorum
Aynalarý kýrdým, çýktým aðýr esneyen ölülerden
Sehpalarýn ilk duraðý HUBEYB’E gidiyorum.
Parke taþlarýndan sýyrýlsýn artýk akýl
Emrolunduðun gibi yaþa ey Müslüman
Artýk avutmuyor bizi Sakarya türkülerini dinlemek
Dedemin kahramanlýk türküleride avutmuyor bizi
Alfabelerde beni bulamýyor
Kara önlükler giydirilen bir çocuk
Rüyalarý üþütüyor Ýtalyan yakalý bir zat
Ýsviçre’den sipariþ edilen,
Elbiselerde ben yokum
Avrupa’nýn zaferi
Podyumlarda gerdan kýran bir Türk güzeli
Atýmýzýn nalýný öpen krallar
Þimdi utansýn
Bizde de krallar çýktý öp demeden
Ayak öpen
Ah ey firari aþkým,
Ne günlere kaldýk
Karanfillerin kokusu da deðiþti
Görücüye çýkarýlmaktan her gün
Fesleðen açmaz oldu belki daðlarda
Ýnlerine döndü ayýlar
Yaþasýn ortalýk yerde yok
En azýndan gün ýþýðýnda yarasalar
Hutbelerden güneþ düþmeyeli yýllar oldu
Tavus kuþu, sincap bir ev tuttu
Üsküdar’da kiralýk
Birileri sofrasýnda fazladan olsun diye bir þeyler
Bilmediði þeyleri pazarladý
Sahi hangi pazardý bellisiz oldu
Ýþte bu yüzden hiç sevmedim insanlarý
Ne kadarda deve kuþlarý
Ah bir bilebilseniz.
9 mart kirazlý-Ýstanbul
pencerenin önündeyim
dýþarýda kar yaðýyor
kar topu oynuyor çocuklar
Vesselam böyle iþte
Lütfi Kireçci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.