insansý varlýðýmý tinime kazan hamurumu þiddet ile yoðurdu barýþ nutuklarý atsam da bazan boynumu kardeþimin baltasý vurdu
kýzgýn kuma gömüldü masum bebeðim mandela’nýn zincirinde son halka benim ateþini yitiren zeus’ öfkesi promete’’nin insan kokan özgür nefesi senatoda bir sinsi cumaertesi brutus’un kýlýcýnda sezar yüreðim
brahmanlar beynimde tahtýndan indi nirvanaya uzayan yol insan sevgimdi el alýp Taptuk Emre þeyhnden Yunus’um gönlümde hýrkasýn giydi Balým kýldým gözlerinden birini biri karabasanlarýn nöbetçisiydi
meryem’in göðsündeyken isa dudaðým seviye bir tanrýdan daha uzaðým on emrin kazýndýðý Tur Daðlarý’nda kaç aç aðlýyorsa Musa soframda toklara ilenç olsun varsýla ahým
vahamýn yeþilinde kumlar kýrmýzý camdan bakmýyor artýk o arap kýzý ne yaðmur yaðýyor ne sel akýyor madalyayla dönüyor canýn hýrsýzý