Gelip geçenlerin esintisiyle azalsada Ýzin vermiyordu yýllarýn çatlak kavanozu sönmemize Duruþumuzda saklýydý gönüllerimiz Kurumuþ yapraklar yanmak için can atsa da sonbaharda Islak tutuyorduk her daim ayaklarýmýzýn altýnda
Sanýrým sönmeyen bir mum gibiydik Etrafýmýzda esen kasýrgalara, poyrazlara raðmen Sönmeyen bir sýr gibiydik Susmayan bir dil gibiydik
Bazen ayrý düþse de yollarýmýz Ilk sapaktan geri dönüp Kanayan yaralarýmýzý sarandý yine gönül daðlarýmýz Bizi bir arada tutandý anýlarýmýz Unutulmayan o dualarýmýz
Adýmlarýmýzdý birbirine koþan Ayaklarýmýz yalýnken batan çivilere inat Elimizdeki balonlarý býrakmayýp gökyüzüne savuran parlaklarýmýzdý acýtmayan Yaðmurda birbirimize tuttuðumuz þemsiyelerdi ýslatmayan
Ve Baðlarýmýzdý hep çift týklatan
Sahi neydi? Sevgimizdi Býrakmayan
Bir Elif Miktarý 🍃 Sosyal Medyada Paylaşın:
bir_eliff_miktari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.