Ýnsan oðlu yaratýlmýþ,kün mahlükatýn en hasý; Filde heybetli bir candýr,narini zarif kelebek. Ýdraki kýt þuursuzun,bedene yük kafatasý. Kabarýr öfke duygusu,ne hak tanýr nede emek.
Enbiyasý Nebileri,þu yer yüzünün serdarý, Mevlâya aþýk olana,vermiþ risâlet-i mührü. Firâvunu helâk etti,Musanýn dua’sý nûr-u, Ateþini gül yapan var,yeterki hakký hak bilmek.
Mührü sultana kalmayan,kim yaþamýþ ezel ebet. Ýyiliðin kötülüðün,bir bedeli vardýr elbet. Adalet mülkün temeli,nedir bu gaflet dalâlet, Rýzýksýz can yaratmamýþ,aslana ceylaný yemek.
Aþaðý bak yukarý bak,var mýdýr noksan olaný, Kula lazým ihlas iman,þeytaný þerdir yalaný, Evveli var ahiri var,göster bir baki kalaný. Dünyasý bir mezarimiþ,ister bez sar ister ipek.
Ey aþk ehli adem oðlu,sarýl yaradan Allaha, Muhammed þemsi doðmuþken,yönünü dön kýblegâha. Kul Tuncay yolsuz rehbersiz,çýkamasýn bil felâha Oyalan oyna gül bebek,var mý solmamýþ bir Çiçek,
Tuncay Akdeniz Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuncay Akdeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.