İdam Fermanı

gözlerim nemli bakýyor yine
dünya bir sis perdesi
aralýyorum perdeleri
kalbinden vurulan bir kadýn var karþýmda
sesinden çok sessizliðinde saklý her þeyi
acýlarýndan çok, yüreði yaralý

bir çocuk uykusunda konuþuyor
köpek seslerinden korkmuþ
sarhoþ seslerinden ürkmüþ bir çocuk
uykulu gözlerinden öpüyorum çocuðu
sonra masum bakan gözleriyle karþýlaþýyorum
kendimi çocuðun kollarýnda saklýyorum
nasýlda güvenilir bir sýcaklýk
nasýlda içten bir sevgisi var

yýkýk düþlerde nasýlda ezgiler çalýyor
insanýn içinde depremler yaratýrcasýna
en ince duygularýndan vuruyor sonra
sanki en yalnýz saatleri seçiyor
unutulmuþ bir köþe baþý kadar soðuk ellerim
ve en onursuz aþk kadar susuyor içimdeki ýrmaklar
ve sessizce boðuyor azgýn sularýnda gözyaþlarým beni

sonra bir idamýn saatine yaklaþýlmakta
gecenin en karanlýðýna daraðacý kuruluyor
sokaklar sisten geçilmiyor
ah keþke vazgeçebilse insan
seni sana býrakýp
senden vazgeçebilse

gittiðim her yol sana çýkýyor
ama ben bütün çýkmaz yollarda kayboluyorum
sabaha sýzarken þavký bulutlarýn
bir mavilikte buluyorum seni
gözlerin yaðmur yaðmur bakýyor gözlerime
hiç bu kadar ýslanmamýþtý gömleðim

hiçbir tabelada yazmýyor adresin
ama kuruyan bir ýrmaktý yüreðim
her þeyi sen kadar çok sevmiþken
her þeyden gittin, benden gidemedin
bende gidemedim senden
attýðým her adýmda sen varsýn
yürüdüðüm bütün sokaklarda sen
aldýðým nefeste sen
kalbimde sen varken
ben senden nasýl gidebilirim ki

nicedir göðsümde bir sýzý var
kan kusar gibi öksürüyorum
martýlarýn ayak izlerinde seni arýyorum
ve yüreðime sus demekten korkuyorum
ya bir gün yüreðimde beni terk ederse
sen gibi, senin kadar acýmasýz olursa
ben, sen gibi yüreðimi de af etmem

rüzgar kokunu getirdikçe
ben seni aramaktan vazgeçmeyeceðim
belki karþýlaþtýðýmýz zaman
gözlerindeki yaðmurlarda dinmiþ olur
ve bu kentteki sis daðýlýr
ve sen saçlarýný rüzgara býrakan bir kadýn olursun
bende seni yüreðime alýp
bütün dünyanýn gözü önünde
yüreðimin idam fermanýný imzalarým

ibrahim dalkýlýç

22.10.2017
23.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: