Aşk Ve Yaşamakta Yasak

sen yaðmurlardan sonra gelensin
tomurcuða çiçek açtýran
baharýn, yazýn
ateþin, suyun
kuruyan dalýn
solan yapraðýn
sen dünyanýn en güzel açan þiirisin
bir yürekten dünyaya açýlan bir pencere gibisin

limana demirlemiþ bir gemi
güvertesi gün batýmý
kurþun sesli kuþlar geçmekte
dimdik ayakta duran bir dalga
kýyýdan kumsala doðru vurmakta
kendi dilinden bir þarký çalmakta deniz
martýnýn kanatlarýna sokulmuþ bir rüzgar susmakta
oysa martýnýn attýðý çýðlýkla
gökyüzü alev alev yanmaktaydý

seni mutluluk yoksunu canýmla sarýp
bir güzel ýslatýyorum acýlarýmý
dibinde sallanacaðým bir atlý karýncaya
çocuk gözlerimle bakýyorum
yasaklanmýþ bir mevsim kadar
terk edilmiþ bir kentte
annemin ördüðü atkýyla sarýlýyorum
annem hava soðursa ördüðüm atkýyý tak boynuna derdi
oysa benim mevsimim hep kýþtý
hep yaðmurlu bir gökyüzüm vardý

sen yorgun düþmüþ bir güneþle
hiç doðmak bilmeyen bir gün kadar uzaksýn bana
parlayan yýldýz
semadan sarkan gün ýþýðý
yokluðunda yanan yüreðim
ben nasýlda kaybettim bu savaþý
hiç umudum da kalmadý diyor iç sesim
ben kalbimin seyrinde
sýrtýma bulanmýþ ihanetler de yaþýyorum seni
çünkü sen istemeden yüreðime dokundun
bende isteyerek yüreðine sarýldým

her þeyi unutup bir kenara atmaktan yoruldum
selamsýz sabahsýz geçmekten
görmezden gelmekten
adýný, sesini, gözlerini
hüznünü, acýný, göz yaþýný
mutluluðunu
ve yüreðini

ben yasak bir coðrafyada doðdum
bana yasaklanan tek dil deðildi
aþk ve yaþamakta yasaktý bana

ibrahim dalkýlýç

23.10.2017
21.55 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: