»Galiba sen haklýsýn.« dedi çoban adama
»Ýnsanoðlu gerçekten câhil, zâlim ve âma.«
»Nefsine fayda veren, deðerlidir gözünde.«
»Zâtýndan baþkasýný görmüyor yeryüzünde.«
»Özür dilerim amca, sözlerim haddi aþtý.«
»Elinde olmayarak, senin de sabrýn taþtý.«
Þirin arý da konmuþ, yeni açmýþ çiçeðe
Onlarý dinleyerek, erdi güzel gerçeðe
Anladý ki Cemil bey, hayli iyi bir insan
Hepsi zatýnda vardý: Akýl, vicdanla izan
Hafif bir rüzgâr esti; birden sallandý çiçek
Baktý ki onun boyu yerden bir karýþ yüksek
Havalandý, sonra da, bir kaç defa tur attý
Gören hayran kalýrdý, cidden o ne sürattý
Cemil bey gökyüzüne baktý ama görmedi
Çünkü baþýný hemen, saða tam çevirmedi
Gözlerine bakarak sohbet etti çobanýn:
»Yünü þu koyunlardan gelir sýcak abanýn.«
»Sakýn vurma sopayla, koyuna ve kuzuya.«
»Çok önem vermelisin sevgi gibi mevzuya.«
»Ona taþ, toprak atma, gözlerinin önünde.«
»Çelik özelliði yok, yumuþacýk yününde.«
»Onun derisi acýr, anasýnýn da içi.«
»Yavrusunu sevmez mi adý olsa da keçi.«
Bir koyun dinliyordu, ikisini yakýndan
Sürüye katýlmadý, bekledi merakýndan
Çok hoþuna gitmiþti, Cemil beyin sözleri
Kalbinde nakýþ nakýþ oldu güzel izleri
Tepeye doðru koþup koyunlarý çaðýrdý
Buraya gelin derken, ara sýra baðýrdý:
»Þurada bir adam var, dili merhamet diyor.«
»Hâlýk’ýn hatrý için, mahluka hürmet diyor.«
Ve koyunlar toplandý, adamýn etrafýnda
Aðýzlar çimenlerde, kulaklar da lafýnda:
-Hizmet edene, hürmet edilir esasýnda
-Zülmetmek asla yoktur ilahî yasasýnda
-Þu garipler otluyor güneþ batana kadar.
-Kim kime varlýðýný kurbaným diye adar.
-Evladýn var mý çoban, varsa da kaç tanedir?
-Þimdiye kadar sana, verdikleri þey nedir?
»Bir oðlan, bir kýzým var, yaþlarý yirmi, otuz.«
»Evde hiç kalmamýþtý ne ekmek ne de bir tuz.«
»Gönderemedim sabah yakýndaki bakkala.«
»Baba uykum var, dedi bizim küçük ukala.«
-Ya iþte bak gördün mü dedi adam çobana.
-Deðdi mi çoluk çocuk, için bunca çabana?
-Bu daðlarýn baþýnda, hemi köyden uzakta
-Ne vardýr bilmiyorum heybendeki erzakta
-Þunlarý güdüyorsun, sýcak soðuk demeden.
-Belki de evden çýktýn, iki lokma yemeden.
»Bu günkü azýðýmsa sadece yaðlý omaç.«
»Ýnanmýyorsan bana hadi git heybemi aç.«
-Estaðfurullah caným, buna da þükredelim.
-Yoklukta dahi olsak, Allah’ý zikredelim.
-Evladýný sormaktan, þuydu asýl niyetim.
-Tahkire izin vermez özüm, insaniyetim.
-Evladýný bakkala gönderemezken sabah.
-Koyunlar rýzýk için yürüyor fersah fersah.
-Sütün için, etin ve yünün içindir zahmet.
-Böyle icab etmiþtir mukteziyat- i rahmet.
-Bir hayvanýn emeði, evladýnkinden fazla.
-Onlar insana hizmet etmez zorla ve nazla.
-Anamýn sütünden sonra onlarýn vardý.
-Ve ikinci annemiz inek, keçi, davardý.
-Sütünü, yoðurdunu, peynirini, yaðýný.
-Ciðerini, bifteðini, boynunu, bacaðýný.
-Yemedik mi çoban, yedik binlerce defa
-Bu sebeple edilmez nimete zulüm, cefa.
»Ne güzel de konuþtun, bey baba, var olasýn.«
»Gitme zamaným geldi, saðlýcakla kalasýn.«
»Þahsýný tanýmaktan, inan çok bahtiyarým.«
»Ve sayende düzeldi bozuk vicdan ayarým.«
»Nerede oturursun, ziyaret edesim var.«
»Koyunlarýn var ise ücretsiz güdesim var.«
-Bir tek kedilerim var, bir görsen, çok þirinler.
-Onlara dokunsan kalp, huzur bulup serinler.
-Kasabada, adým da, Cemil, ya senin adýn?
-Biraz aðýr konuþtum, umarým darýlmadýn.
»Estaðfurullah beyim, ismim çoban Musa.«
»Iþýk ve nur oldunuz, is tutmuþ þu fanusa.«
-Memnun oldum kardeþim, Allah’a emanet ol
-Cennete gitmek için, merhamet en güzel yol
-Ekinlere girmeden, git sürünün baþýna.
-Hatýrlarsan da dua et þu arkadaþýna.
Çobanýn gözlerinde mutluluk damla oldu
Buna karþýn gönlü ve ruhu huzurla doldu
Yaþlý adam sarýldý Musa’ya dostu gibi
Kenetlendiler sanki, sarmaþýk otu gibi
Çoban eþeðe bindi; sonra atladý yere
»Cemil bey lütfen hadi siz binin þu eyere.«
Yaþlý adam gitmiþti yaklaþýk yirmi adým
Durup seslendi: Sana ben eþeksiz uðradým.
-Sað ol ama binemem, zira o malýn deðil.
-Sahibinin izni yok, sað defter kalýn deðil.
Cemil bey uzaklaþtý, takriben otuz metre:
-Sevgili Musa çoban! Kul hakký yeme, titre!
»Yol…yolun açýk olsun!« diye baðýrdý çoban
»Gelirsen uðra, beni mutlu eder merhaban.«
S / ÂYE 22 EKÝM 2017 / ESKÝÞEHÝR