Cemil beyi görünce koþarak geldi çoban
Sonra »Merhaba!« dedi telaþ ile gariban:
»Çakmaðýn taþý bitmiþ… Sigara içemedim.«
»Sizi görünce selam vermeden geçemedim.«
Yaþlý adam çakmaðý çýkardý ve uzattý
Çobanýn köpeði de biraz uzaða yattý
Bir altmýþ kadar vardý çobanýn kýsa boyu
Yanaklarý çökmüþtü, rengi de hayli koyu
»Gece ne yaðmur yaðdý, deðil mi?« dedi çoban
»Topraðý rahat iþler bu defa kara saban.«
-Evet evet, çok doðru, bu yýl ürün bol olur.
-Dilerim çarþý, pazar, herkes için yol olur.
Çoban sürüye baktý; uzakta daðýlmýþtý
Saðda harabe vardý; eskiden aðýlmýþtý
»Amin inþallah.« dedi ve döndü Cemil beye
»Rabb’im bereket vere bizim çöl gibi köye.«
»Demin aðaç dalýnda gördüm seni bey baba!«
»Merak ettim…Sorsam, ne arýyordun acaba?«
-Yazýk, nasýl olmuþsa yuvadan düþmüþ karga.
-Muhtemelen çok sarsmýþ dalý dünkü kasýrga
»Bir yavru karga için çýktýn ha þu aðaca.«
»Canýný tehlikeye atmaya deðmez amca«
»Bir kara karga için dünya batmaz bey baba.«
»Ya daldan düþüp ölsen, kat bunu da hesaba.«
»Canýn kýymetini bil, çýkma aðaca sakýn.«
»Artýk piri fanisin, yaþýn yetmiþe yakýn.«
»Allah bilir evladýn, akraban da yoktur senin.«
»Sayamadým, yamasý ne kadar çok elbisenin.«
»Ceketinden anladým, fakirsin benim gibi.«
»Düþüp ölsen, arayýp soran olmaz garibi.«
Cemil bey bir ot aldý ve diþleriyle kýrptý
Ardýndan paçasýný, eliyle vurup çýrptý
Sabrýný çok taþýrdý, çobanýn boþ sözleri
Öfkeyle doluverdi kahverengi gözleri:
-Yahu sana ne çoban, tavsiyen sende kalsýn.
-Býrak Mevla’m canýmý sevap iþlerken alsýn.
-Ölürsem de öleyim, gelmeyin naaþýma.
-Zaten yaþýyorum ki hanede tek baþýma.
»Kýzma bey amca« dedi çoban pek nadimane.
»Çok tuhafsýn ya, nasýl ölürsen öl, bana ne.«
-Bu yüzdeN kýzmýyorum, hakiki nedeni þu:
-Hor gördün Efendim’in yarattýðý bir kuþu.
-Hiçkimse mahlukunu hakir göremez çoban.
-Seni küçümsesem ben, ne der aceba baban?
-Benim gibi görmez ki saçýný, suretini.
-Sevdiðinden giderir maddi zaruretini.
-Söyle bana kimindir þu koyunlar, keçiler?
-Sahipsiz mi dediler, Kuran’daki elçiler?
Çoban hiç düþünmeden dedi: »Allah’a ait«
»Yeryüzünde þimdilik, sahibi aðam Sait.«
-Bir koyun kaybolursa sana ne der, ne yapar?
»Herif cimri, vallahi, akþam kýyamet kopar.«
-Peki, neden? Cevabýn var mý bu suâlime?
-Bunamýþ görme beni, bakýp yaþlý hâlime.
»Kýymetlidir elbette, herkese kendi malý.«
»Elma kadar deðerli deðildir gürgen dalý.«
-Niçin deðildir çoban?…Ýkisi de aðaçtýr.
-Halbuki insanoðlu her birine muhtaçtýr.
Çoban düþündü hemen, deðneði de belinde
Kafasý karman çorman oldu sorunun elinde
»Çünkü«, dedi gülerek, »ortada bir emek var.«
»Toplumda alýn teri denilen bir gerçek var.«
-Takdir ediyorsun da, emeðini insanýn.
-Rabbiminkini niye edemiyor vicdanýn.
-Parmak þýklatarak da yaratmýyor bir þeyi.
-Kaç yýlda büyütüyor, Ayþe’yi, þu meþeyi?
-Kâlden hâle, hâlden hâle sokuyor insaný.
-Ve anne karnýnda mý, öðreniyor lisaný?
-Yavaþ yavaþ yaratýr, hiç acele etmeden.
-Haber verir insana can ecele gitmeden.
-Beþere zulüm olur… Ansýzýn alýverse.
-Korkarsan Azrail’i, habersiz salýverse
-Rahmetinden mahluku, alýþtýrýr her þeye.
-Yarattýktan sonra da çekilmez bir köþeye.
-Ol emrini verince, olur bütün mevcudat.
-Bir sözle var olduk ve yok olacak kâinat.
-Evrende her ne varsa, Efedim’in malýdýr.
-Þu gördüðün aðaçlar gözünde bir çalýdýr.
-Gel bir soralým O’na, böyle midir hakikat?
-Yekta hazinesidir, gördüðün þu mahlukat.
S / ÂYE 22 EKÝM 2017 / ESKÝÞEHÝR