Sonbahar Erken Geldi
Sarýlýp güvendiðim tenime delik deldi
Yer gök gri duman ki belirsiz namert ve er
Taze filiz beklerken sonbahar erken geldi
Sevdasý el aman ki latife boyun eðer.
Buz üstünde yazýlar bir yay misali gerdi
Gece uykumdan etti onun bunun çok derdi
Ben yel yaðmur isterken yaþým kemale erdi
Nefsim öyle yaman ki ruhta defterler dürer.
Fikre çer çöp sokmadan düþünüp bulgur aþý
Korkutarak yaptýlar vücuda hayal aþý
Can döverek baþladý varlýk yokluk savaþý
Hayat akan bir anki sonuç topraða girer.
Ayrý ayrý rafladým benimkiler ve diðer
Ahmet üstüne koyma bu bir hayvansal eðer
Sal kuyuya aksini gör tanýmakmýþ meðer
Þer yaþanan zamanki bitmekte ulvi deðer.
Aceleyle kaçýyor yanýmda bildiklerim
Kalbime köz koydular zoraki sildiklerim
Veda bile etmeden uçtu hep sevdiklerim
Yaprak döküyor sanki dostlarým birer birer.
16.10.2017
Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.