Bir fýrtýnadan arta kalan yangýn yeriyim þimdilerde. Gözlerim kül, ellerim kayýp, kalbim hasarlý. Ne yana baksam alabildiðine karanlýk. Düþlerimin en ücra köþesinde imkansýzlýðý yazan bir kalem. Baþ harfi yoksunluk yazan bir satýr oluþturuyordu, anlamsýzdý. Olmamalýydý. Gecenin hiç bitmeyecek olmasý yangýndan sonraki halden mi yoksa düþlerimdeki o kalemin yazdýklarýmýydý, bilmiyorum . Ancak hayat o kadar bencil olmamalýydý. Bir imkansýzlýða bir yenisi daha eklenmesini kabullenmek , her ne kadar zor olsa da , uslu bir çocuk olmaktan mutlu bu yürek. Þimdi dilimde ebedi bir suskunluk besliyorum yollarýna ve karþýlýk beklemeksizin içime iþliyorum tüm dünyayý. Gün gibi gülüþünü bir gün görebilmek umuduyla.
Hoþça kal . . .
21:10 20.10. 2017
Demir A.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alaattin Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.