GÜL ve GAZEL

GÜL VE GAZEL

Ey gülþen’im gül perim! Neredesin a kuzum!
Ýnan gittin gideli ne tadým var ne tuzum.

Bir görsen son halimi o bal dilin lâl olur
Ve düþerken mâh yüzün kaþta ihtilâl olur,

Efsun-î gözlerinde en kutsal düþü kurdum
Bazen sukûne erdim bazen ise kudurdum,

Her gece türkülerin eþliðinde bir acý
Yanýnda yalnýzlýðým gözyaþýmsa ilacý,

Kararýný ver artýk düþmeden ince derde
Pejmürde bir haldeyim hem de izbe bir yerde,

Ya gel tut ellerimden ya da yol ver gideyim
Demeyi çok isterdim borcum neyse ödeyim,

Saçlarýn gülkurusu al yanaðýn nevbahar
Yel vursa hazan olur gün doðsa gelir bahar,

Biliyorsun adýný usanmadým hep andým
Bu isim kutsal dedim her sözüne inandým,

Söyle kuðu bakýþlým o aklýný kim çeldi
Arada ki bu sevda hangi ara inceldi,

Bu saatten sonrasý her nefesim keder gam
Ýçimde ki sen ile sadece benim kavgam,

Adýný anmak bile çok eskiden bir þandý
Þerefti seni yazmak okumaksa nîþandý,

Oysa ki senden baþka ne kolum var ne dalým
Nazlanma da tutuver utanma ey edâlým,

Sevdamýza sam vurdu çiy düþtü aþka gülüm
Bu ne demek bilirsin, bunun arkasý ölüm,

Bir imbat rüzgarýnda savrulur tüm hayaller
Dost âret ürperirken buz keser metaryaller,

Hiç olmazsa son defa düþünme ip idamý
Ya güneþ ol ya da ay aydýnlat kalp odamý,

Ýþte böyle bir tanem sensizlik çok zor kuzum
Ýnan gittin gideli ne tadým var ne tuzum.

Ali Osman Arslan Gül ve Gazel kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: