AYRILIK

AYRILIK

Bak! Yine sonbahar; ayrýlýk vakti,
Yapraklarýn yeri aðaçýn dibi.
Yârse terkediyor yine yiðidi.
Mazereti: kader ayýrýr bizi.

Yok mu acep bunun baþka bir yolu!
Sevmelerin sonu ayrýlýk oldu.
Rabbimizse yükü dengeli verdi,
Ayrýlýða aciz kaldý bu kulu.

Ayrýlýkla herþey sanki bir baþka;
Dünya baþka olur, rüya bambaþka.
Unutayým derken gelirsin aþka;
Her þeyler yeniden gelir ta baþa.

Yusufoðlu zordur bu aþkla iþin,
Sonbahardan sonra geliyor kýþýn.
Belki göremezsin daha Bahar’ý,
Topraðadýr sanki senin gidiþin...

20.10.2017

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: