KOPAN PARMAK Kýrýk kanatlarýyla koþuyordu. Bir komutanýn ölüm emriydi. Sýcak boðuk nefesi, Anafartalar yokuþunda nerdeyse kesilecekti. Boðazýn sert rüzgarlarý Saçlarýný okþuyordu. Alnýnda terler birikmiþti. Tüfek çalýþmýyordu! Çünkü parmaðý kopmuþtu. Bir saniyede olsa, Bir þeyler yapmalýydý. Tüfeðin namlusuna, Diþleriyle sürdü mermiyi. Yürüdü düþmanýn üzerine, Öleceðini bile bile. Çünkü söz konusu vatandý. Onun için, Komutanýn emri, her þeyden önemliydi. Kopan parmaðýnýn yerine Taktý diþlerini. Duymadý bile!.. Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.