sensizlik
ve güneþsizlik bir izmirdi elimdeki
tek aðýrlýðým
sýrtýmda hafif yaðmurluktu
bonjour’du
ve kafe deðil kahve söylemiþtim
doðrusu buydu
çok da yaðmýyordu doðrusu
bir çisenti durumuydu
kadýn geldi oturdu
kandýrýcý bir güzellikti
adam kadýndan az önceydi
ve kahve deðil kafeydi buyurduðu
biryantininden
papucunun baðcýðýna dek yanlýþlýktý
alýþýktý izmir’im
-sensizliðe de...-
sigara çýkardý kadýn
çakmaðý çýkaramadý
zeytin gözleri kocaman çantasý kadardý
ve sanki vakti biraz dardý
kirpikleri göðe yükseldi
þimþek çaktý çakacaktý
oradaydým. kahvem soðuyordu
hiç sevmezdim soðuk kahveyi
-sen soðutuyordun biliyorum-
yenisini söylemedim
çakmak aradý
uzundu kirpikleri kadýnýn
-ve þiirime yaradý hepsi bu-
yaktý da uzandý
paralýyým diyordu adamýn elleri
yaralýyým diyordu zeytinleri kadýnýn
lakin ateþle oynayabilirim
kurudu kabuklarým
-izmir’im sensizdi. üþüyordu-
(sensizliðe
bir de yaðmur eklendiði vakit hep olur;)
hafýzamýn
hafýzamýn duvarlarýný
yerle bir ediyordu eleni
-eternity and a day-
konuþuyorlardý
çakmaðý çantasýndan çýkaramayan kadýnla
çakarak yakan adam
-sizi bir yerden çýkaracaðým ama?-
kalktým
sonrasýný bilmeyecektim
yalan mý olacaklardý
yoksa yaman mý
sensizlik
ve güneþsizlik bir izmirdi elimdeki
ve eleni devam ediyordu çalmaya
muhteþemdi
yandýrýcý bir güzelliktiniz
-bir seni bir de onu biliyordum iþte-
sen istanbulluydun
o yunan.
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.