De ki...

De ki sürgün bir yola koyuldum,
Izdýrabý düþünmem yine gelirim...

Benim dert dediðim sade yokluðun,
Sen var olduðun o gün, sürerim merhemim...

De ki üzülür, kahrolur pak-ý didarým,
Güllerden sýrt çevirip hüznünle aðlarým...

Ben gül/den ayrýlmam, topraðýmda deliririm,
Ýbrahim’in yangýnýnda saçýlýr öyle derilirim...

De ki manadan yoksun aþk-ý kelamýn,
Mansur’un dilinden konuþur dar’dan asýlýrým...

Ben dil’i bilmem gönülden gayrý,
Mana yok dersen ölürüm zarý zarý...

De ki el/de vefa olur mu su misali,
Aþk’a el ne ki kollarýný sunmadý mý susuz Saki...

Benim vefam da gönlümdür Saki misali,
Fýrat’ a küser, býrakmam asla bela çöllerini...

De ki hasrette katlanýr mý bu gözlerin,
Vazgeçse sormaz mý garip Meysem’in...

Benim hasretim Yakup sabrýndadýr,
Niþanesi olmasa dahi
kavuþturacak yine Yaradan’dýr...

Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın: