Bir adam vardý,
Aylardýr cami’nin duvarýna,
Yaslanýp duruyordu...
Saçý sakalý uzamýþ,pecmurde,
Her namaza giderken,
Onun önünden geçip
Cami’ye giriyorduk.
O bize boþ gözler ile bakýyordu.
Kimdir;kimin nesidir bilmiyorduk,
Ýlgilenmiyorduk.
Namazlarýmýz kabul oluyormuydu,
Farkýna varmýyorduk.
O adam açken biz tok yatýyorduk.
Ve gitgide batýyorduk.
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.