ANI YAKALA!
Sonbaharda, kara kuþlar iner uyuyan þehire
Heryeri yosunla kaplý, eski bu evin bahçesine
Dar penceresinin altýna yuva yaparlar
Eskiden güzel þimþirlerin olduðu bu yerde
Kimseler yaþamýyor artýk
Eski kuþaklarda ki o farklýlýk
Bu zamanlarda yok artýk
Ýki kat arasýna yerleþtirilmiþ,
Örümcek aðý kaplamýþ,
gýcýrtý çýkartan merdivenler
Bahçesinde yeþil sarmaþýk büyüyen
Büyük bir arazi üstüne kurulmuþ, sessiz, eski kýrmýzý ev
Ve yapraküstünde çürümüye býrakýlmýþ yüzyýllýk bir çýnar,
Duyuluyor dýþardan yaþlanmýþ, acý çeken iç sesi
evin örümceklenmiþ koridorlarýnda
Ebedi uykuya girecek besbelli
Aný yakala! bir dünya inþa etmek için, dedi
Aný yakala, bir çiçek, bir kelebek, bir böcek gibi
Kaybolmak istemiyorsam bu enkazda benim gibi
Aný yakala, vakit varken!
Günün tazeliðini tat, güneþin sýcaklýðýný hisset
Herþeyi yaþa zaman varken farket
Pembe hayaller seni kandýrmasýn
Kendini sev ve gerçekler ile yüzleþ,
Dünü düþünmekten artýk vazgeç
Tek baþýna saydýðýn þeyleri tekrar et
Aný yakala ve olduðun gibi hareket et
O an ile birlikte zamana yolculuk et.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.