Gönlüm yangýn yerinde yaktýðý ateþ harlý Neden sönmüyor hala kalbim yaðmurlu karlý Yüreðim buz parçasý erimiyor bir türlü Kalbi ateþte yakýp üþüyen biriyim ben
Kendimi avutarak çaresiz yaþýyorum Sabýr ALLAH’ým deyip yükümü taþýyorum Derdim deryaya dönmüþ bendimi aþýyorum Kadere boyun böküp yaþayan biriyim ben
Yaþýyorken elemi ruhum acýyla inler Zaman akýp geçerken unutulurmu dünler Böyle kalmaz elbette geçer diye bu günler Derdi göðsüme takýp taþýyan biriyim ben
Son verecek bu gönlüm kederine yasýna Baksýn diye gözlerim güneþin en hasýna Hayalimi düþümü kalbimin odasýna Umutlarýmla ekip döþeyen biriyim ben...
Gülseren MORKAN 13/10/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.