AŞIK VEYSEL...

AÞIK VEYSEL...

Kýzýlýrmak gibi aktýn duruldun.
Dost, dost diye hep topraða sarýldýn.
Gönül sarayýna hep sen kuruldun.

Sazým çalmaz oldu teli kýrýldý.
Açmaz has bahçenin gülü kýrýldý.
Kara topraklarla dost ol Veysel’im.

Bulut geldi yaðmur yaðdý üstüme.
Seven sitem eder elbet dostuna.
Ayýlar bürünmüþ kuzu postuna.

Sazým çalmaz oldu teli kýrýldý.
Gönül bahçesinin yolu kýrýldý.
Kara topraklarla dost ol Veysel’im.

Þarkýþla’da sular akar durulur.
Gönül kuþu uçar, uçar yorulur.
Aþýk Veysel derler adýn sorulur.

Sazým çalmaz oldu teli kýrýldý.
Aðaç çiçek açmaz dalý kýrýldý.
Kara topraklarla dost ol Veysel’im.

Sen gittin de hep dostlarýn aðladý.
Sevenlerin karalarý baðladý.
Ocakbeyi senin için söyledi.

Sazým çalmaz oldu teli kýrýldý.
Açmaz Þarkýþla’nýn gülü kýrýldý.
Kara topraklarla dost ol Veysel’im.
*
OCAKBEY
Arif ocakçý Ocakbey
Sosyal Medyada Paylaşın: