Bir kadýn düþünün upuzun saçalarýný,
Sandalyede otururken dökmüþ önüne.
Yavaþ yavaþ tarýyor ve kesiyor kýrýk uçlarýný,
Boyasý eskimiþ,beyazlar karýþmýþ diplerine.
Ve nedense hiç açmýyor göz kapaklarýný,
Diþleri ile ýsýrmýþ kýpýrdatmýyor dudaklarýný.
Ýçine akýtýyor göz yaþlarýný,
Üzmemek için çocuklarýný.
maalesef,
Kocasý savaþta þehit düþmüþ,
Bir yýlda on yýl yaþlanmýþ adeta.
Öfkesine yenilmiþ hayata küsmüþ,
Simtemkar ve kýrgýn Allah’ýna.
Eskiden,
Çok güzel bir kýzmýþ evlenmeden önce,
Herkes peþinde periþan,yaklaþa bilen yok.
Bir bakan kapýlýyormuþ, rüzgarýn asaletine,
Cüretkar ve asil bir ruh taþýyormuþ bedeninde.
Tabi,gönlünü kaptýrmýþ yaðýz bir delikanlýya,
Yüreðinde aþk çok,mutluluk gelmiþ sýrasýyla.
Evlere þenlik kahkahasýyla biraz itici bulunsada,
Ýlk baþlarda,
Yari onunla varmýþ kýsa süreli huzura mutluluða.
Ve sonra,
Hatýralar kalmýþ,üzerine cehiz yýðýlmýþ sandýkta,
Kýzý üniversite de,avukat olacak hayýrlýsýyla,
Zorluklarla büyüttü adam etti çocukarýný,
Þimdi ise toplamak kaldý emeðinin meyvalarýný.