AH !.. İNSANLAR

Çýplak bir tepede,
Çýplak aðaçlar gibi insanlar !
Çiçeksiz...yapraksýz !
Ve yalnýzlar...

**
Þaþkýnlar !..
Þaþkýn bakýyorlar yaþama !
Anlamýyorlar...anlayamýyorlar.

**
Sevmiyorlar...sevemiyorlar !
Sevgi nedir,hiç bilmiyorlar !

**
Aþýk’da olmuyorlar...olamýyorlar !
Aþýk olduklarýný sanýyorlar,
Ama,gerçek aþk’ý da tanýmýyorlar !

**
Hiç bir þeyden zevk alamýyorlar.
Ne güneþ’in doðuþundan-batýþýndan,
Ne yaðmurun,
Ne Kar’ýn yaðýþýndan.

**
Ne çýplak ayakla,
Kumsal’da yürüyüþlerinden,
Ne de Kar’da yuvarlanýþlarýndan.
Velhasýl,dünya’da oluþlarýndan,
Hiç zevk alamýyorlar.

**
Sevdiðini söylemiyorlar,
Söyleyemiyorlar...sevdiklerine.
Sevginin kucaðýna,
Çýlgýnca,býrakamýyorlar kendilerini !

**
Delicesine,
Yürek yangýnlarý yok !
Ýçlerini koparan,
Fýrtýnalarý...hiç yok !

**
"Sensiz yaþayamam,ölürüm"leri yok.
Yok,yumuþak sokulmalarý...sevdiklerine.
Yürekten coþmalarý...hiç yok !

**
"Dur"larý var,kendilerine !
"Orada biraz dur",deyiþleri !

Duruyor...
Ve her þeyde,
Bir sýnýr çiziyorlar...kendilerine !
Küçük...dar !

**
Ýçlerine,hapsediyorlar kendilerini !
Prangalarýný,kendileri takýyorlar !
Hiç farkýnda deðiller...

**
Geniþ boyutlu bakamýyorlar yaþama.
Bakamýyorlar,
Ve göremiyorlar,onlar için yaratýlmýþ güzellikleri !

**
Sýkýþ tepiþ yaþýyorlar !
Yaþadýklarýný sanýyorlar !

**
Hiç farkýnda olmadan,
Geçiyor aylar,mevsimler,yýllar,
Ve geçiyor zaman.

**
Güçlü bir biçimde,sarýlmýyorlar yaþama !
Çok uzaklar,
Hem kendilerine,ve hem de,
Kendi rüzgarlarýna !

**
Hiç düþünmüyorlar,
"Niye yaratýldýk bu dünya’ya".

**
Bir gün,öleceklerini biliyorlar da,
Niçin yaþadýklarýný bilmiyorlar !
Ve "Sevgiyle"yaratýlmýþ,
Ýnsan olduklarýný da !...
Ah !...Ýnsanlar...



Tuðal KÖSEMEN
11.Ekim.2017





Sosyal Medyada Paylaşın: