Cübbeyi Giyen Yegane

Cübbeyi Giyen Yegane

Günler þen olsaydý, aðlar mýydýk hiç?
Yoksun da gönüller divane oldu.
Cahil halimizle yaþamasý güç,
Ey Resul! Dünyamýz virane oldu.

Sen misâlsin bize; emin arkadaþ,
Hiç de eksilmiyor þu gözlerden yaþ.
Bir daha gelemez sen gibi yoldaþ,
Gönül seni arar; pervane oldu.

Ne okur, yazarýz; battýkça battýk,
Kitabý býraktýk, þirke hak ettik.
Düzelir mi bilmem bu yanlýþ artýk?
Þimdiler dinimiz anane oldu.

Saysam da sayýlmaz; yüzlece fýrka,
Herkesin ezberi þeyhinden fýkra.
Her muteberinde yaldýzlý hýrka;
Cübbeyi giyenler yegane oldu.

Bilmezler mi, bunun sonu nicedir?
Ne þefaat vardýr, ne de bir hatýr.
Herþey yazýlmýþtýr, hep satýr satýr,
Orada dil sustu, el çene oldu.

10.10.2017

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: