GÜZ SANCILARI

GÜZ SANCILARI

Bir kýrýk merdivendi
Takýlýp düþtüðüm.
Mevsim sonbahardý.
Mevsim hüzün...


Aðaçlar yapraklarýný dökerken hayata,
Rüzgar tüm þiddetiyle eserken,
Mevsimler, aylarýyla çekip giderken,
Bana gözyaþý dökmek kaldý...


Ne çok aðlamýþtým, ben o gün
Farkýndamýydýn, bilmiyorum?
Tüm farkýndalýklar, rafa mý kalkmýþtý.
Yoksa zamana mý kalmýþtý?


Ne çok aðlamýþtým ,o gün
Kaç yýl geçti,
Kaç rüzgar esti,
Kaç gözyaþý döküldü, üzerinden...


Bir kýrýk merdivendi
Takýlýp düþtüðüm.
Dizlerim mi kanamýþtý ,o gün
Yoksa yüreðim mi?


Hiç geçmedi ,biliyor musun?
Hala o günkü gibi,
Bir acý var.
Dizlerim hala kanamakta...


Akýl oyunlarý yaþarken benliðim,
Her düþen yaprakta,
Her esen rüzgarda,
Ve her hazanda...


O kýrýk merdiven gelir aklýma!
Gidiþin gelir!
Sen gelirsin!
Dizlerim mi sýzlar, yüreðim mi?


Bilmiyorum hala,
Ama hep sýzlar...
Rüzgar ne kötü esmiþtin,
Çok üþümütmüþtün.



Biliyor musun?
Öyle titriyordum ki,
Neden diyorum hala;
Neden ben...


Neden hep aklýmdan geçiyorsun ki?
Hiç eksilmemiþ acýlarým.
Ayný acýlarý yaþarken, ben
Güz sancýlarý yaþýyor bedenim...


Hayat sen yapraklarýný
Döktüðün sürece,
Rüzgar sen estiðin sürece,
Ben üþüyeceðim...


Ve dizlerimin her sýzlamasýnda,
Her göz yaþýnda,
Bu güz sancýlarýný yaþayacaðým.
Biliyorum ,biliyorum...

Demet Akyürek.
Sosyal Medyada Paylaşın: