YALNIZLIK TRENİ
Uzak yakýn demeden sitemim var ellere
Kýrdýlar kalbimizi unuttular yeninde
Giydim hasret urbamý daldým da hayallere
Yol almýþ gidiyorum yalnýzlýk treninde
Koltuklarda yan yana oturdum efkâr ile
Senelerimi saydým saçýma düþen akta
Baharý yalan sayýp kýþýn gelen kar ile
Yokluðun eþlik etti uðradýðým durakta
Dertli bir kemancýnýn ezgisini andýran
Yolu sevdadan geçen her türküye inandým
Ay vurmuþ gölgesiyle geceyi kýskandýran
Gözlerinin rengini yol arkadaþým sandým
Bugün mesafelere yine kafa tutmuþum
Aþýlmaz sandýðýmýz daðlarý izliyorum
Gülmenin baþ harfini farz etki unutmuþum
Akmayan gözyaþýmý yollara gizliyorum
Felek yazmýþsa eðer nasýl yok sayacaðým
Beynime kazýnmýþken paslý demir raylarý
Meþru bir ýstýrabýn sesini duyacaðým
Çýkarsam hayatýmdan sensiz geçen aylarý
Yoklarým bir kenarda kaybolmuþum varlarda
Ben ki karamsarlýða umudu ekleyenim
Yüzlerce sima olan ha bu soðuk garlarda
Ne yolcu edenim var ne de bir bekleyenim
Ayþe Kadýoðlu Yýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.