Yedi basamak merdiven Ýlk basamaðýnda ana rahmi, cenin. Ýnsan var oldu önce. Yazýlarda levh-i mahfuz Sonra doðdu aþk! Bülbül güle aþýktý Açýþýný görememek koydu ona Kýyý taþlarý dalgalara aþýk Bir buluþur bir ayrýlýr Oysa bülbülün aþký umutsuzdur... Açýþýný görememek koydu ona. Ýþte aþk, gülün kokusuna hasret Okyanusta dalgaya aþýktý çaresizce iþte. Çattý zaman Sur üfledi, Oldu dört bir yan toprak. Karýþtý gök yer, Su göðe fýrladý, Daðlar azgýn lav boða. Gün aðardý feryat figan Güneþ idi terse dönen Toprak yarýldý, ölü fidanlar dirildi yeniden. Doldu meydan, toplandý derken kemik insan. Ve cümle ihtiþam, kendini mahþer alanýnda buldu. Olan olmayan , oldu tam. Dünyada açan çiçek boylandý Hesap zamaný. Sýratta cambazlýk kýlýç üstü Tüyden hafif Kimi demirden aðýr Ayaklarý kesilmeden geçmeyi becerebilen... Kaynadý kazan, oynadý cihan, Dünya sabrý dile geldi. El ayak konuþtu, günah utandý, sustu. Gerçek aþký buldu, sevap hamballarý. Yandý cennetin tüm lambalarý. Her uzuv tercüme oldu cümle sorulara. Dil, dile geldi cümle suçlarda. Dil okþandý, dua kollarda.