BENİMSE SENSİZLİĞİM VAR

bir sýradað gibi çakýlmýþým topraða
nefretim,ilgisini kaybeden bir çocuk
bir yerlerde bükülüp bükülüp
dirilmek istercesine ölürüm
merhametsizliðini sikayet ediyorum
dinlediðim uçsuz bucaksýz þarkýlara
ve
gecede yabancýlaþmýþ ýslak bir yapraða.

onca günah iþlenir toprak üstünde
günahlarým utangaç bir tortu baðlar
nasýl bir deðerdim ben öyle
vakitsiz kovdun
o toprak üstünde yüreðim aðlar.


her saatin bir sesi var;
yýldýzlarýn ýþýklarý,
daðlarýn sessizliði,
bulutlarýn izi,
kentlerin fýrtýnalarý,
ilahlarýn köleleri,
insanlarýn yoketme savaþlarý
benimse sensizliðim var.


þimdi ne küçük þiirler yazýyorum
ne de baþý göklere deðen uzunlarýný
içlerime atýyorum usulca
renksiz ve düþsüz býrakmasýnlar
oraya kazdýðým adýný,
savaþlar olmasýn üstüne
ve yakýlmasýn aþklar orada.

ansýzýn baþlar sonsuzluða yolculuk
bohçasýnda kurumuþ bir sevgi,
geceden kovulmuþ bir mutluluk hýçkýrýðý,
ve köpüren gladiyatör bir yoksulluk
bilet saatini beklemeden akan yaðmurun
damlalarýna tutunarak
göçüne takýlýr mutluluk kavminin
bense yokluðunun ýrmaklarýna.

Zeki Nurçin
Sosyal Medyada Paylaşın: