Muhayyer bestesiyle dökülürken her damla
Senelerin yükünü bu kadar hissetmedi
Taþmaya az kalmýþtý etrafa baktý gamla
Perdeler kapanacak bitecekti komedi.
Gök kýzýla dönerken soðudu birden hava
Belki yardým bekledi iç çekti eski kova.
Çoktan uçmuþtu bahar delip de geçmiþti yaz
Dökülen yapraklarla eriþmiþti hazana
Ýçini titretmiþti zamanla vuran ayaz
Kader budur demiþti düþmeden su-i Zan’a.
Tekmelenmiþ dövülmüþ hali beter olmuþtu
Damlalar biriktikçe biraz daha dolmuþtu.
Bir tufan olacaktý yaþlý kova taþýnca
Arþý sele verecek daðlarý yýkacaktý
Zehirli sabýr gülü bulutlarý aþýnca
Kapýlarý kapatýp evinden çýkacaktý.
Büyüdükçe büyüdü halkalar titreyerek
Taþmasýn diye artýk çeþmeyi kýrmak gerek.
Bir mucize bekliyor umutla yaþlý kova
Ey kalem, yeniden yaz! Düþmeden yüce dava…
Not: þimdi bazýlarý eski bir kovaya yazmýþ kadýn diyecek ve küçümseyecekler. Onlar anlamýyorlarsa benim sorunum deðil de küçük bir hatýrlatma yapayým yine de kova burcuyum, kendimi anlattým sadece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM