RUHUM

Ruhum hiçbir gerçeði söyleyemez ve bilemez,
Ruhum sadece aðlayabilir,
gülebilir ve ellerini deðiþtirebilir;
Ruhum hatýrlayamaz ve savunamaz
Ruhum düþünemez ve onaylayamaz
Ben çocukken, deniz gördüm, mavi
Gençliðimde bir çiçekle tanýþtým kýzýl
Þimdi yanýmda bir yabancý var renksiz
Zamanýnda tanýdýðým kiþi deðilsin artýk
Baþkasý ile baþkasý oldun
Uzaklaþmýþýz birbirimizden,
Ne acý, ne yazýk
Eller yakýnýmýz oldu
Bazen yabancýlar ailemizden daha yakýndýrlar
Oldurmaya çalýþsakta olmuyor
Ne yaparsak yapalým kötü þeyler olmaya devam ediyor
Güneþli sahilde yalnýzdým
Ormanýn soluk mavi gölünde,
Gökyüzünde tek bir bulut yüzüyor ve suda tek bir ada
Küçük beyaz bir martý vardý
Kanatlarýnýn altýnda beni koruyan
Dost bir güvercin vardý
Hemen her sabah pencereme konan
Sanki bir arý kovaný gibiydi ballý sözler
Uçurumda sen vardýn
Þimdi ise yataðýmda pencereden boþ gözlerle bakan bir ben
Boþ ve gereksiz sözlerde kalan
Orman dalgalarý ve rüzgarlar arasýnda uçuþan
Sadece karmaþýk iki kelime dudaklarýnda ‘‘ seni sevdim’’
Peki gözlerindeki seni sevdimler
Onlar neden bu kadar yalan?
Uzatmadan, kýrmadan, yaralamadan
Býrak gönlümü kendimle yarýný yaþamadan

Sosyal Medyada Paylaşın: