Rona

Sana yazdýðým bir öykü deðil bu,
Icimin dinmek bilmez saðanaklarý...!
Gecenin þavký vuruyor yalnýzlýk kokan duvarlarýma
Þiirler eskitiyorum parmakuçlarýna
Þiirlerle eskiyorum

Yarým kalmýþ senaryolar toplamý þimdilerde aþk
Ve ben durmadan düþüyorum kuytularýna..


Adýna biriktirdiðim günahlarým var benim rona,
Adýna biriktirdiðim acýlar,
Genzimi yakan...

Yitiklik duygusundan çoðalýyor
Ömrümün en uzun ve sancýlý zamanlarý...
Hiçbir düþe sýðamýyorum oysa

Deforme olmuþ kalbimde
Topuklu ayakkabýlarýyla geziyor bir azize ,
Ardýþýk cümlelerin arasýna saklýyor suretini
Uyruðu Aþk
Ve anadili acý olan bir intiharla örtüyor en mahrem yerlerini
Sosyal Medyada Paylaşın: