Yokluk
Onca zaman geçirdik de
Zamanýnda yaþayamadýk zamaný
Belki kaçýrmýþýzdýr kesilen son bileti
Olan istasyondan kalkan treni
Göðe yükselirken kara dumaný
Vedalaþýyorduk yine bu sonbaharda
Kaçýrdýk büyürken küçüklüðümüzü
Çocukluðumuzda bitmeyen günler vardý
Avucumuzda
Sabahlarý selamlaþabiliyorduk
Güneþle merhaba diyorduk
Mavi gökyüzüne
Akþam olduðunda vedalaþamadýðýmýz
Çocukluk dostlarýmýz
Akþam yine güzelliði ile seyre daldýðýmýz
Gökyüzü ey yýldýzlar ey ay
Kaçar olduk herþeyden
Büyümeye baþladýðýmýzda
Her mevsimin tadý ayrýyken
Þimdi farký ya yok ya da bizler
Farklýlaþtýk koþuyoruz daha da çok büyümeye
Sonbaharda yaðan yaðmurdan kaçtýk
Çocukken ýslanýrdýk sýrýlsýklam
Kýþta üþümeden oynarken
Bahar geldiðinde sevgiliye papatyadan taç
Yaptýðýmýz da ne büyük zenginlik
Þimdi en büyük parýltýlý taþlarda fakirdik
Yaz Deniz hiç bu kadar güzel deðildi
Hýrçýnlýðý gitmiþ pürüzsüz bir çarþaf gibi
Oysa þimdi içimizde dört mevsim
Küresel soðumaktan hep kýþ’ýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.