Yine döktüm yüzümü her yere, Tuzlu sularda, kaþýmý, gözümü, Umut adýna bir kaç kelam için; Kaybolan aðzýmý aradým.
Yine gördüm hüznü, Vücut bulmuþ yansýmalarda, Yine döndüm arkamý herkese, her þeye, Sarýlmayý bilmiyorlardý! Yaralasýnlar, býçaklasýnlar diye. Yine gömdüm, ölü doðan geleceðimi, Kahverengi topraklara, Son bir kez çýrpýndým; Ýnançla, azimle, umutla besleye besleye, Ben toprak, Ben kum, Ben, beton oldum! Mezarlýðýmda çiçek açmasýný, bekleye bekleye. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.