Gece sarmalýyor sokaklarý, Lambalar çatlak çatlak dökülüyor kaldýrýmlara, Üç beþ tane çiçekler vardýr renkleri dökülmüþ, Sessizlik ne kadar da daðýlmýþ bu mahalleye, Eski dostlar gitmiþ, Anýlar kalmýþ kireçli duvar diplerinde, Elimde sigaram, Ve dumanlar kaplýyor yüzümü… Caným acýyor, Parmaklarým titriyor bu Kasým ayazýnda, Ankara’ya çok erken geldi kýþ, Soðuk gözyaþýma kýrýlýp daðýlmýþ; Bir piyano sesi kadar hassas Ve ýslak bir türkü misali akþamlar… Her pencereden bir ýþýk sýzar caddelere, Ben de bir ýþýk olsam, Bir düðmeye bassalar! Adýmý düþürsem aydýnlýðýn kamaþan suskunluðunda! Ben diye bir þey kalýr mýydý o zaman!? Ben kendimde olur muydum!?
09.11.2005/SARAY Saat:21.39 B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.