Þiir süzül bakalým
yüreðimin ve beynimin derinliklerinden
tam on ikiden vurmalýsýn vurdun mu
tam yerinden
süzül bazen yanaklarýmdan.
Bir güvercinin kanadýndaydý bazen kelimeler
çýrptý kanadýný güvercin
üstümüze düþüverdi cümleler
bazen tanýdýk bir yurt köþesinde
arada bir sokakta mendil satan kýzýn
hüzün ile karýþýk neþesinde...
Þiir süzül bakalým süzül alabildiðine
yor beynimizi, gözlerimizi, yüreðimizi
yor ki ruhumuz dinlensin...
Ýki damla göz yaþýný
denizlere çeviririz sihirli deðnek ile bazen
Ay’ý alýrýz gökten
ceketimizin iç cebine koyarýz
ve biz þairler
bazý þeyleri baþka insanlardan
farklý farklý yaþarýz
bazen bir adýmda Aðrý Daðýný aþarýz
bazen de on santimlik kaldýrýmdan düþer
aklýmýzla yüreðimizle kendimize þaþarýz...
Þiir süzül bakalým süzül
ben hep üzülürüm de
vatan için gözünü kýrpmadan
önünde ki yoldan bir adým sapmadan can verenlere
kin duyarým hainlere zalimlere
birazda sen kin duy sen üzül...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.