ACITIYORSUN ZAMAN...

Seni her düþündüðümde yüreðim yanar,
Ýçim kýpýr, kýpýr olsa da acýlar sarar,
Ne hoþ bir duyguydun sen öyle,
Bedenen yorulsan da içinde afacan yaþar.

Gençtim, bacak kadardým, toydum,
Hep büyüyüp koca adam olmayý kafaya koydum,
Ne bileyim sanki iyi bir þey sandým onu,
Bu yüzden lafý dinlenen biri olmaya ihtiyaç duydum.

Sana olan özlemim bitmedi bitmiyor büyüdüm,
Hep doðru bildiðimi sandýðým yoldan yürüdüm,
Meðerse büyümek sadece ýzdýrapmýþ,
Eski günleri özleyerek bu günden düne üzüldüm.

Büyüklerim hep yürürken elimi býrakma derdiniz,
Buna benzer þeyleri bize tembih edersiniz,
Büyüdükçe ellerim boþluða düþtü,
Þu an neden beni býrakýp ta gittiniz.

Çocukken mýzýkçýlýk yapar aðlardým,
Sizin bana ilgi göstermenizi aklýmca saðlardým,
Vakit çok mu geç her yere karanlýk çöktü,
Yaradana sevdiklerim yine yanýmda olsun diye yalvardým.

Kalmadý saðlýk, kalmadý huzur beden buruþtu,
Ah rabbim o zamanlar bendeki ne endam ne duruþtu,
Artýk yaþanan hiç bir þey eski tadý vermiyor,
Hem çocukluk, hem gençlik usulca ve sessizce sývýþtý.

Zafer Özcan-(29.09.2017)

Sosyal Medyada Paylaşın: